„Czuła przewodniczka”-to książka, którą czyta się jednym tchem. I chociaż obszary, które porusza, nie są ani banalne, ani łatwe, to ich zrozumienie nie sprawi nikomu problemu. Natalia de Barbaro, jak mało kto, potrafił trudne kwestie opisać w sposób jasny, ujmujący, a czasami nawet dowcipny.
Ta książka nie jest kolejnym „cudownym” przewodnikiem, jak być idealną żoną, matką, kochanką. Nie jest o tym, jak być kobietą sukcesu, jak sprostać co rusz nowym, ważniejszym oczekiwaniom innych. Nie jest o tym, jak zdobywać szczyty, jak budować pozycję liderki, organizatorki, mentorki.
To książka o tym, jak odnaleźć w sobie Przewodniczkę, która mieszka wewnątrz każdej z nas. Przewodniczkę, która nauczy troski i czułego traktowania siebie. Ta książka jest o mnie, o Tobie, o nas.
To co w nas trudne i niedoskonałe, nie pojawiło się z naszej woli. To wynik zdarzeń, które nas kształtowały od wczesnego dzieciństwa. Kiedyś, dawno temu pojawił się lęk przed utratą ciepła, bezpieczeństwa, miłości. Mała ty i mała ja, małe my-wyobraziłyśmy sobie, że musimy na tę miłość zasłużyć. Że to, jakie jesteśmy w rzeczywistości, nie wystarczy. Musimy inaczej mówić, inaczej wyglądać, inaczej wyrażać emocje. Okrajmy więc swój prawdziwy obraz, odcinamy to co wydaje się niewłaściwe. „Grzeczna dziewczynka tak nie postępuje”-ciach, wycinamy złość i naturalną chęć buntu, torując drogę Potulnej. „Musisz się bardziej postarać, jesteś taka brzydka i leniwa”-ciach, wycinamy samoakceptację, by Królowa Śniegu mogła rozgościć się na tronie. „Twoje potrzeby się nieważne”-ciach, na ten dźwięk pochyla głowę Męczennica.
1 wzmianki “W oczekiwaniu na wiosnę”